O ogórkach z mrocznego lasu.
Jedynie najodważniejsi śmiałkowie mają odwagę zagłębiać się w tą
dziką, tajemniczą puszczę. Podobno dzieją się tam niesamowite rzeczy:
Krąży legenda, że w środku lasu niegdyś znajdował się pałac króla
Edvarda III. Ale tu nie chodzi o pałac, lecz o podziemia...
Znajdują
się tam bezcenne klejnoty i szafiry, oraz coś, na co polują wszyscy
śmiałkowie: Serce Smoka. Jest to ogromny klejnot, który ma wartość
większą niż całe bogactwo świata.
Niestety, skarbu nie da się
zdobyć od tak sobie. W lesie czekają ogromne, ludożerne pająki, wiedźmy,
które tylko czekają na zbicie "świetnego" interesu, duchy, które żywią
się duszami żywych, oraz wiele innych zwierząt, które czyhają na ludzkie
życie.
Ostatnią przeszkodą na tej niebezpiecznej trasie są ogórki, które za czasów króla Edvarda III zaczarowała pewna wiedźma.
I właśnie tu pojawiamy się my. Jestem Aela (czyt. Aila), córka przywódcy naszego plemienia, Korniszona Czarnego. Jesteśmy ogórkami kiszonymi. Mieszkamy w mrocznym lesie, który ja i moi koledzy nazywamy czarnym laskiem. Co jemy? To trudne pytanie, bo my tak naprawdę nie potrzebujemy jedzenia, bo całą porcję na 20 lat dostaliśmy w słoikach. Za 20 lat trzeba będzie do nich wracać na 3 miesiące...
Nie będę przynudzać, zacznę opowiadanie. Opowiedział mi je kiedyś bajarz, na spotkaniu rady starszych. Historia nosi tytuł: Czerwona kosa.
Dawno temu, kiedy całym znanym światem rządził król Edvard III, pewien wędrowiec wędrował przez puszczę lodową. Było okropnie zimno, a śnieg sięgał do pasa. Biedak nie jadł nic i nie pił od trzech dni. Kiedy już opadał z sił, zobaczył światło, dość blisko, by dojść do niego. Wyczerpany dowlókł się do małej chatki, z której dobywało się światło. Nie zdążył zobaczyć, że nad drzwiami wisi...
Ludzka czaszka.
Zapukał. Otworzyła mu starsza kobieta, ubrana w stary, dziurawy płaszcz.
Ugościła go i nakarmiła. Kiedy już doszedł do siebie, zapytał staruszkę:
-Jak mogę ci się odwdzięczyć?
-Oj, nie trzeba mi niczego, tylko przyjmij proszę tę kosę jako pamiątkę, przyda ci się w przyszłości. I mam do ciebie jeszcze jedną sprawę: Proszę, przynieś mi głowę Edvarda III.
Na początek wypierał się tego, lecz gdy wziął do ręki kosę, magia sprawiła, że zgodził się. Albowiem kosa była zaczarowana...
Dzięki niej wiedźma mogła sterować osobą, która trzyma kosę w ręce.
Wędrowiec niezwłoczne wyruszył na zamek. Szedł 4 dni, aż dotarł do małej wioski pod zamkiem. Wtedy pewien chłop powiedział do niego:
-Panie, łu mnie bida, szopa si spaliła, a ja i muje dziatki ni mamy co jeść. Czy ma pan ino trochę żarła?
-Nie mam nic, zostaw mnie wieśniaku śmierdzący!-Odpowiedzał wędrowiec.
Wtedy chłop wyrwał mu kosę z ręki. Wędrowcowi zaczęła wracać przytomność.
Otrząsnął się z szoku, i przerażony oddał kosę chłopowi...
*********************************************************************************
Ale niestety, nie znam zakończeni tej historii, bo jak głosi stare przysłowie : Ogórek wpadł w żurek, czyli znalazł się w niewłaściwym miejscu.
